‘We hebben er een totaalplaatje van kunnen maken’

De afzender

Oorspronkelijk komt de familie Sengers uit Hernen. Ze pachtten van de Protestantse kerk een boerderij op het Neerveld. Begin 20^e eeuw werd de katholieke familie ‘vriendelijk doch dringend’ verzocht om uit te kijken naar iets anders. Het werd boerderij De Eikenhorst aan het Wijchens ven. Een afgelegen plek, waar nog een gedeelte bos ontgonnen moest worden. Het feit dat de familie dertien kinderen had, gaf voor de verpachter de doorslag. De vele handen waren nodig om het zware werk te doen.

Er lag 35 hectare grond rondom de boerderij. Door o.a de aanleg van de snelweg A73 raakte De Eikenhorst 22 hectare kwijt. Dit dwong tot specialisatie. Het gemengde bedrijf werd omgezet in een melkveehouderij. In de loop der jaren kocht vader Sengers er grond bij. Aanvankelijk lagen de percelen erg verspreid. Aan het einde van de jaren 80 werd via ruilverkaveling 30 hectare op 3 kilometer van de boerderij gerealiseerd.

Sandra en Edwin en hun kinderen wonen nu op De Eikenhorst. Sinds 2010 zijn zij eigenaar van de boerderij. De melkveehouderij met 100 melkkoeien wordt gerund samen met vader Sengers en medewerker Sam. Daarnaast verbouwden zij een schuur tot Theehuis dat in 2014 zijn deuren opende.

Sandra en Edwin Sengers- De Eikenhorst in Wijchen

Een melkveehouderij op het mooiste plekje van Wijchen. Daarom ook een theehuis en boerenspelen. Met uitzicht over het ven en de bossen. Sandra en Edwin delen het moois graag met hun gasten. De koeien blijken onweerstaanbaar en zijn vaak de aanleiding om het echte verhaal over het bedrijf te vertellen.

De koeien centraal

Toen Edwin naar de landbouwschool ging, leerde hij de Holsteiner koe kennen. Hij haalde zijn vader over om af te stappen van de ‘dikke rooie’ MRIJ koeien en te kiezen voor deze echte melkkoeien. De productie steeg van 5000 liter per koe per jaar tot ruim 9000 liter. ‘Nu kom ik tot het inzicht dat de productie niet meer verder omhoog hoeft. De koe kan dit prima aan, en streven naar nog meer gaat ten koste van de levensduur.

‘De kenmerken die mijn vader vroeger belangrijk vond, komen weer terug’

Ik ben nu weer aan het inkruisen met rassen die bijvoorbeeld een iets dikkere rug hebben. Dus eigenlijk komen de kenmerken die mijn vader vroeger belangrijk vond weer terug’.

De melkveehouderij vormt het hart van het bedrijf van Sandra en Edwin. De melkkoeien leven in een ligboxenstal. Het jongvee en de koeien ‘met zwangerschapsverlof’ zijn in de zomermaanden buiten in de wei. De familie zit ruim in de grond en kan de mest zonder probleem kwijt op eigen land. Gras en snijmais van eigen bedrijf vormen de basis voor het ruwvoer.

Gangbaar schuift op

‘Wij zijn gangbare boeren, niet biologisch’ vertelt Edwin ‘Je ziet dat de hele sector opschuift in de richting van meer duurzaamheid. Dat is op zich goed want ik denk dat we een maatschappelijke verplichting hebben. Op het gebied van milieu en duurzaamheid komen er dan ook steeds meer regels op ons af. Maar als je als sector verplicht wordt te investeren, dan moet het aan het einde van de rit op een bepaalde manier terugkomen. Zo niet, dan houdt het een keer op’.

Theehuis en Boerenspelen

Na vele avonturen konden Sandra en Edwin in 2010 te boerderij kopen. De droom om te beginnen met Horeca hadden zij al langer. ‘Het idee was er, maar de route er naar toe was nog niet duidelijk’.

‘Voor veel mensen was dit een plekje om te ontdekken’

In 2013 werd begonnen aan de bouw van het Theehuis, dat in 2014 opende. ‘Voor veel mensen was dit een plekje om te ontdekken, het was hier altijd afgelegen’ vertelt Sandra. Nu weten fietsers en wandelaars de Eikenhorst goed te vinden. Ook groepen komen graag, voor familiefeestjes, bedrijfsuitjes en deelname aan de boerenspelen.

Lokaal

‘Het gebak maken we zelf. De eieren en de honing komen uit de buurt en de kaas is natuurlijk van onze buren, kaasboerderij De Diervoort. Voor de cappuccino gebruiken we melk van onze koeien en we hebben ons eigen water. Het bier ‘Eikenhorster Boerenblond’ wordt op het terrein gebrouwen door brouwmeester Ton Schamp van brouwerij Antonius’ vertelt Sandra. ‘Verder hebben we een lijntje met camping Bij de drie Linden’ vult Edwin aan. ‘Groepen die hier starten met een spel of een wandeling hebben een rustpunt op de camping en omgekeerd werkt dat ook zo’.

Het mooist

‘Als je hier in het weekend loopt of werkt dan krijg je allerlei vragen over de koeien en het bedrijf. Dat zijn ideale momenten. Je kunt dan een open en eerlijk verhaal neerleggen over je beweegredenen en keuzes’, legt Edwin uit.

‘je kunt dan een open en eerlijk verhaal neerleggen over je beweegredenen en keuzes’

Ons hart ligt bij de melkkoeien’ zegt Sandra ‘We vinden het geweldig dat we met het Theehuis een meerwaarde kunnen geven, zodat je het complete verhaal kunt vertellen. Het is fijn dat mensen van deze plek mee kunnen genieten. Van de schoonheid, de rust en de gemoedelijkheid die wij er aan toe proberen te voegen’.

Sam is onmisbaar

‘Onze medewerker Sam is eigenlijk ons vierde kind. Hij slaapt hier niet, maar verder is hij hier altijd’ vertelt Sandra. Sam werkte als kind al elke zaterdag mee op de boerderij. Toen hij van school kwam is hij fulltime in vaste dienst aan de slag gegaan op De Eikenhorst. Ook in de Horeca springt hij bij als het nodig is. ‘Als Edwin en ik allebei later thuis zijn, dan kookt Sam voor de kinderen’ zegt Sandra ‘Zo iemand vinden we nooit meer, dus we zijn erg blij met Sam’

Ook Edwin is enthousiast over hun keus om het bedrijf te verbreden. ‘Als we na een dag hard werken gezellig na zitten te keuvelen, met een biertje erbij, de jeugd die het gezellig heeft onder elkaar, ja, dan heb ik dikke schik over hoe de dag verlopen is, super!’

Toekomst vol kansen

Edwin sluit af met ‘Deze plek hebben wij jaren als bedreiging gezien voor datgene waarvoor we in de wieg zijn gelegd: het houden van vee. Ik denk niet dat je hier nog veel moet willen groeien met de melkveehouderij, maar je wilt wel een gezonde boterham kunnen verdienen.

‘We hebben het over een andere boeg gegooid en de bedreiging is omgeslagen in een kans’

Zeker als een van de kinderen zou zeggen ‘Goh pap en mam, ik zou hier bij huis wel aan de gang willen. En dat vind ik het mooie, we hebben het over een andere boeg gegooid en de bedreiging is omgeslagen in een kans. Zo hebben we er een totaalplaatje van kunnen maken’.