‘Je moet wel kwaliteit leveren’

De afzender
Rob werkte in de voorlichting en als vertegenwoordiger bij een mengvoerbedrijf in Deurne. Na drie jaar begon het te knagen: Hij wilde iets voor zichzelf. In 1991 kocht hij de boerderij in Alverna, destijds een kleine varkenshouderij. Het was de bedoeling om uit te breiden met varkens. Dat bleek in de praktijk niet mee te vallen. Het duurde lang om de vergunningen rond te krijgen.
Intussen keek Rob verder. Hij besloot het met asperges te gaan proberen. Ook de varkens bleven. Met zo’n 550 mestvarkens hoort Rob tot de kleine varkenshouders. Aardappels, mais en een caravanstalling maken het bedrijf compleet.
In het asperge seizoen is de winkel aan huis open. Rob levert daarnaast aan de plaatselijke horeca. Ook de aardappels worden vanuit huis verkocht. In het seizoen werken ze met 6 mensen.
Rob Derks- Derks Asperges in Wijchen
Rob Derks wilde voor zichzelf beginnen en kocht een varkensbedrijf. Omdat uitbreiden moeilijk bleek, zocht hij een alternatief en koos voor asperges. Met de aspergeteelt kwam een traditie terug in Alverna. Rob houdt van het ondernemerschap, de kleine schaal en de afwisseling. Maar hoe mooi het werk ook is, zoon Sven gaat voor alles .
Iets nieuws
‘Ik moet iets gaan doen wat er nog niet is,’ besloot Rob, toen de vergunningen voor uitbreiding van de varkenshouderij zó lang op zich lieten wachten, dat hij naar alternatieven ging kijken. ‘Vroeger stonden hier in de omgeving altijd asperges, daar is niks meer van over. De één zegt door ziektes, maar anderen denken dat de volgende generatie er geen zin meer in had. We hebben veel klanten in de winkel die er bijna een trauma van hebben. Ze vertellen hoe ze thuis altijd moesten meewerken in de aspergetijd.’
‘Ik moet iets gaan doen wat er nog niet is’
‘Ik dacht dus, ik ga met asperges beginnen,’ gaat Rob verder. ‘Maar ik had er helemaal geen verstand van. Ja, ik wist dat ze onder de grond groeiden, meer ook niet. Ik ben naar Limburg gegaan om te leren steken, sorteren, en de winkel te runnen. En toen ben ik er langzaam mee begonnen’.
Smaak
Rob kiest voor eersteklas. ‘Maximale smaak, daar komen de mensen voor terug. Je moet kwaliteit leveren. Mensen zijn echt wel bereid om voor iets te betalen, maar dan moet het wel goed zijn.’
De grondsoort, het ras en de bemesting bepalen het resultaat. ‘Daar heb ik bepaalde ideeën over,’ vertelt Rob. ‘Ik gebruik champignonmest en compost voor een goede structuur in de grond met de juiste voedingswaarde. De asperge is gevoelig voor schimmelziekten. Maar omdat ik de enige teler in de omgeving ben, is de kans op besmetting laag. Er zijn genoeg jaren dat ik helemaal niet hoef te spuiten.’
‘Ik ben altijd super blij als het begint, en ook weer super blij als het voorbij is’
Gezelligheid
‘De aspergetijd is een heel gezellige en drukke tijd. Ik ben altijd super blij als het begint, en ook weer super blij als het voorbij is. Je bent drie maanden lang, zeven dagen in de week bezig. En al het andere gaat ook door.’ Zoon Sven van 11 jaar helpt volop mee in de winkel. ‘Sven vindt het heel leuk om met de klanten om te gaan in de winkel en hij houdt van het gebeuren er om heen,’ vertelt Rob trots.
Kleinschalig
‘Toen ik begon was ik helemaal varkens-minded. Maar omdat ik daar niet in kon groeien heb ik iets anders gezocht en eigenlijk vind ik het allemaal leuk. Vooral de afwisseling en het kleinschalige. Een keer de stal in, naar buiten, een dan weer heel iets anders met de caravans. Het is leuk om iets voor mezelf te doen. Die uitdaging, daar houd ik wel van.’
Relativeren
Kijkend naar de toekomst zegt Rob: ‘Er zijn zoveel mogelijkheden, maar ik kom nu al tijd te kort. Vijf jaar geleden overleed mijn vrouw Mandy. Ik kwam er alleen voor te staan en dat valt niet mee. Je gaat heel anders denken en ziet de relativiteit van de dingen.
‘Je gaat heel anders denken en ziet de relativiteit van de dingen’
Ik zorg nu eerst dat het ‘binnen’ voor Sven allemaal reilt en zeilt, voordat ik plannen voor het bedrijf maak. Het is ook veel gemakkelijker om over zaken heen te stappen. ‘Het is maar materieel’, denk ik dan. En ik ben me bewust van het feit dat het hier een paradijs is, overal bos en natuur, voor en achter. Hoe mooi kun je wonen?
7 juli 2017
Tekst: Anneke Bode en Carolien Guelen
Fotografie: Ton Rothengatter

